бааабар

...Сүргийг хэн жижиглэн бутлаж, үл мэдэгдэх зам харгуйгаар тараан цацсан бэ? Гэвч сүрэг дахин цугларч, дахин нэгмөсөн үүрд номхорно. Тэгэх үед нь бид тэдэнд номхон хүлцэнгүй аз жаргал хайрлана, тэд хүчин мөхөс заяагдсан болохоор тийм амьтдад таарах аз жаргал... Тэд нар бидний хилэнгээс салдайн чичирч, ухаан нь үүлгэртэн мохож, нүд нь эхнэр, хүүхдийнх шиг уйланхай улцан болно, гэхдээ бидний дохиогоор дорхноо хөгжин баясаж, гэгээн цэнгэл орж, хүүхдийн жаргалант дуу дуулцгаана. Тийм ээ, бид тэднийг албадан ажиллуулна, гэхдээ чөлөөт цагийнх нь амьдралыг хүүхдийн наадам шиг болгож, гоцлол дуу, найрал дуу дуулуулж, гэм халгүй бүжим бүжүүлнэ. Ээ хөөрхий, бид тэдэнд нүгэл үйлдэхийг зөвшөөрнө, тэд бол мөхөс дорой амьтад, тийм учраас нүгэл тарихыг нь зөвшөөрсний төлөө тэд биднийг хүүхэд шиг хайрлах болно. Бидний болгоосноор үйлдсэн аливаа нүгэл чинь цайрна гээд тэдэнд хэлчихнэ; бид тэдэнд хайртай учраас нүгэл үйлдэхийг нь зөвшөөрч байгаа юм, тэр нүгэлд нь ноогдох гэсгээлийг, яахав цаашаа, бид өөрснөө хүлээнэ. Тэгж хүлээнгүүт, тэд биднийг нүглийг нь Бурханы өмнө цайруулсан буянтнууд хэмээн энхрийлэн хайрлана. Тэдэнд бас биднээс нуух ямар ч нууц байхгүй болно. Тэдэнд эхнэртэйгээ бас нууц амрагтайгаа аж төрөх эсэхийг, хүүхэдтэй байх эсэхийг хэр зэрэг дуулгавартайг нь харгалзан бид зөвшөөрөх буюу хориглоно, тэгээд тэд бидний эрхшээлд хөгжил баяртай байх болно.