бааабар

Дарангуйлагч хүний нийгэм буй болсон үеэс л байсаар байсан. Езүсээс өмнө ч байсан хойно ч байсан, одоо ч байна. Достоевский өөрөө бас нэг дарангуйлагчтай тэрсэлдэж яваад үхлийн аман дээр оччихоод ирсэн нэгэн. Дарангуйлагчид бүгд хоорондоо усны дусал мэт адил. Хаана, хэзээ гэдгээсээ үл хамаараад шүү. Хэдийгээр бичиж тэмдэглэгдэн үлдээгүй боловч агуйд амьдрах сүрэг хүнэнцрийн догшин толгойлогч зарчмын хувьд Калигулагаас ялгагдана гэж үү? Цэнь Шихуанди, Төмөр хоёрын хэнийг нь илүү дутуу гэж үнэлэх вэ? Ганцхан социалист дарангуйлагчид л өөр. Ленинийг аваад үзье. Тэр хүүхдэд хайртай, дэндүү хайртай учраас сая сая хүүхдийг өнчрүүлсэн. Сталин бол хүүхэд 12 нас хүрсэн бол буудчихдаг байлаа. Нүгэл хийж амжаагүй ч гэсэн ирээдүйд хийх нүглийнх нь төлөө урьдчилан тонилгож буй нь тэр. Социалист дарангуйлагчид энэ бүх тарчлаанаа нийтийн аз жаргалын төлөө, гэрэлт ирээдүйн төлөө хийдэг. Нэрон Ромын ард түмний аз жаргалын төлөө гэж хэзээ ч яваагүй, харин ч ромчууд ганц цавчилтааар өнхрөөд өгөх нэг хүзүүтэй болоосой гэж байв. Харин Пол Пот камбоджийн иргэдийг умбасан жаргалд хүргэж өгөхийн тулд хяддаг, Ленин хоолны нормоо өнчин хүүхдийн асрах газар руу явуулдаг, Мао нөхөөстэй хувцастай маажгий гуталтай явдаг байлаа. Бүх нийтийн аз жаргалын төлөө зүтгэгчид өөрийн хувийн жаргалыг ор тас мартдаг юм. Үүнийг Эрүүч тодорхой хэлсэн. Үнэмшихүйц ярьсан. Бүх нийтийн аз жаргалын тулд дахин төрсөн Христийг шоронд суулгаж, маргааш цаазлана гэдгээ мэдэгдсэн. ХХ зуунд социализм байгуулагчид сүм хийдийг галдан шатааж Христийн иконыг дэвсэлж байв.